نام و نشان تجاری

لقمان حكيم، يكى از بزرگ‏ترين حكماى حقيقى است كه قرآن كريم با تعبير بلند و رساىِ: «وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ؛ به راستى، لقمان را حكمت داديم»، بر حكمتش گواهى داده و برخى از آموزه‏هاى حكيمانه او را براى آيندگان، روايت كرده و بدين سان، همگان را به جستجو و فرا گرفتن حكمت‏هاى او فرا خوانده است. او که در آغاز جوانی برده‌ای مملوک بود، به دلیل نبوغ عجیب و حکمت وسیعش آزاد شد و هر روز مقامش اوج گرفت تا شهره آفاق شد. او مردی امین بود، چشم از حرام فرو می‌بست، از ادای حرف ناسزا و بی‌مورد پرهیز می‌کرد و هیچگاه دامن خود را به گناه نیالود و همواره در امور زندگی شرط عفت و اخلاص را رعایت می‌کرد. اوقات فراغت خود را به سکوت و تفکر در امور جهان و معرفت حق تعالی می‌گذراند. لقمان از خنده بی مورد و استهزاء دیگران پرهیز می‌کرد و هیچگاه اراده خود را تسلیم خشم و هوای نفس نمی‌کرد. از کامیابی در دنیا مغرور و از ناکامی اندوهگین نمی‌شد. در اصلاح امور مردم و حل نزاع و مرافعه آنها سعی وافر داشت و هرگز به دو کس که با یکدیگر مخاصمه و منازعه یا مقاتله داشتند نگذشت، مگر آن که در میان ایشان اصلاح کرد. بیشتر وقت خود را در همنشینی با فقها و دانشمندان و پادشاهان می‌گذراند و مسئولیت خطیر آنها را گوشزد می‌کرد و آنها را از کبر و غرور برحذر می‌داشت و خود نیز از احوال ایشان عبرت می‌گرفت. در این شرایط بود که لقمان شایسته پوشیدن جامه حکمت شد و خدای تعالی او را مورد لطف و عنایت قرار داد و سرچشمه حکمت خود را بر لقمان روان ساخت تا سیل حکمت و نور معرفت بر زبان و بیان لقمان جاری گردد و تشنگان حقیقت را در خور استعدادشان از زلال معرفت و حکمت خود سیراب سازد و در این میان فرزند برومندش که نظر پدر را به خود معطوف داشته بود، بیشتر مورد خطاب او قرار می‌گرفت گرچه نصایح لقمان بیشتر جنبه عمومی داشت.